SILVIA PENAS, representante de slam.arousa no III Poetry Slam Nacional (Madrid)

Silvia Penas (Vigo, 1980) Exerce como profesora de lingua e literatura galega, Os seus textos foron galardoados en diferentes certames de poesía e narrativa. En 2009 publica Biografía da multitude en coautoría con Elvira Riveiro Tobío, poemario que acadou o premio de poesía Victorano Taibo. En 2013 publica As uñas crecen, premio de poesía Manuel Lueiro Rey. É membro do colectivo Redes Escarlata. Participa en numerosos recitais desde 2002.

Pois será ela quen represente, como gañadora, a slam.arousa na final nacional, en madrid, o 22 de xuño, nunha xornada chea de Rapsodas de toda España:

http://poetryslammadrid.wordpress.com/2013/06/12/descargate-el-programa-completo-del-iii-campeonato-nacional-de-poetry-slam-espana/

SIGNOS DE ENAMORACIÓN (Ramona Fernández Figueira)

Non quero atarme a GUION previo nin posterior

E decido decircho sen APOSTROFOS

Pero…, ai!, os PUNTOS sobre as ÍES

Caen en trayectoria de INTERROGACION

E alinéanse á modo de PUNTOS SUSPENSIVOS

Colgándose no PARÉNTESIS do teu sorriso

Busco a CHAVE que me abra a inspiración

E desabroche o CORCHETE do valor

Mírote, e por fín a atopo nos ASTERISCOS de mel

Das meniñas dos teus ollos.

Dígocho COMA se fose urxente. DOUS PUNTOS:

ÁMOTE!!. Destílome en EXCLAMACIÓN

Oxalá non te rías de min, meu ben!

E me digas eu TAMÉN, sin COMILLAS

Mais se non é así, Amor

Non queiras porlle ti o PUNTO FINAL

Se ti non me amas, permite que sexa eu

Quen lle poña o PUNTO E…APARTO.

RAMONA FERNÁNDEZ FIGUEIRA

Actriz no Cadro Artístico Airiños

A COLADA (Ramona Fernández Fiquiera)

Fágote a colada, por ti colada

Antes de nada, primeiro de todo

Arrebol-arrebolémonos ó clareo na herba

Tócote, que te toca rega de aloumiños a eito

Xa dentro da dixital washing-machine,

Poño en “ON” o programa EDREDÓN

Selecciono ciclo manual para prendas delicadas.

E premo o botón da ideal temperatura corporal

Acéndese o testigo encarnado

Reláxate amor, comenza o lavado:

REMÓLLOTE en beixos amolecentes,

ENXABONOTE con lingua de LAGARTO lambón,

ACLÁROTE tódalas dúbidas sobre os curruchos do desexo

Ou sexa, do sexo.

SUAVÍZOTE en litros de caricias MIMOSIN

Con recendo a polvos de talco

E sabooor! a batido de merengue tropical:

“Menéalo, un poquito; menealo, suavesito”…(Ou algo así)

CENTRIFÚGOTE, tórzote e retórzote! esa tua  fogaxe de sete estalos

A 1.000 Revolucións de Afagos por Minuto.

Por fín, ó fín, acadas da miña man, Super-Man!,

A plenitude que resulta de vaciar o tambor.

Só queda irnos ó tendal e colgarnos nos cordeis do sol.

Queres repetir?

Vale, pero agora fasme ti a min, a colada!.

RAMONA FERNANDEZ FIGUEIRA

Actriz do Cadro Artístico Airiños.

slam.arousa

slam.arousa é unha iniciativa que pretende fomentar a creación e o recitado de poesía na ría de arousa, a traverso do formato slam (xogo entre poetas que recitan versos propios durante menos de 3 minutos; estes son puntuados polo público que decide finalmente quen é o mellor recidador da noite). slam.arousa non fomenta a rivalidade senón o compañeirismo entre poetas e creadores e funciona de feito como un lugar de xuntanza de xentes con inquedanzas semellantes. o noso lema: NON FIQUES NA CASA. RECITA. VEN BERRAR CON NOS.
neste blog podedes ver a poesía de algúns dos finalistas que recitaron connosco en boiro, ribeira, rianxo, cambados ou vilagarcía de arousa. e se queredes escoitar os seus versos en vivo e en directo: o 30 de marzo, vinde ao con do moucho. NON FIQUEDES NA CASA.

A COR PÚRPURA (Ramón Blanco)

Madriña

Padriño

coma o encaixe que os vidros tecen de sol

nas paredes equinoccio do recordo é o acelerado

latexo do corazón nesta tarde de outono

aceiro e madeira

compoñen a maquinaria como instrumentos

para a tortura

mans que envelleceron

mentres a araña prepara secretamente a mortalla

para a mosca

unha luz alumbra pálida a trincheira

entre barrís e cubas

onde xira a roda e o seu idioma tolo

esmaga o froito

con ira

pensa que o que esmagan poderían ser os nosos pensamentos

alentar con esforzo cegos pola suor

en tinta púrpura

da prensa escorre o poema da vida

colleitado durante un traballo de campo

pasado a limpo

en tinta púrpura

tamén nos vidros

o líquido indescifrábel da estirpe

Ramón Blanco (Outes - A Coruña, 1979) é membro do colectivo literario Sacou. Moitos dos seus primeiros textos apareceron na revista A Caramuxa, que era o voceiro deste grupo fundado na vila de Noia a finais dos noventa. A publicación escolar Casa da Gramática segue a editarlle versos. No 2005 xuntou unha escolma poética no libro Orfeu en soños. Vén de publicar un novo poemario: Emily on the road. Escribe mensualmente en Artes & Letras Galicia, suplemento cultural do diario ABC, e mantén o blogue www.aoutrabanda.blogspot.com.

Recordos sensibles e intelixibles (Pedro Campos)

Todo canto teño son recordos…

…Recordos de quen son…

…Recordos de quen es…

…Recordos malos e bonitos…

…Recordos que se deterioran…

…Recordos que non se borran…

…Recordos desordenados…

…Recordos esquecidos…

…Unha infinidade de recordos.

Recordos inalterables coma o momento no que te coñecín;

(…)

O teu alento fedía aos 7 litros de cervexa consumidos esa noite.

Pero sempre me gustaron os coches e a gasolina.

“Xa sei que eu son un can e ti unha cadela en celo”

díxolle Romeo a Xulieta nun dos borradores do teatro de Shakespeare

PERO…

(ti tamén sabes isto…)

Xa ninguén se namora

nestes tempos absurdos.

Regáloche unha rosa

en forma de poema;

inversamente,

para que penses e non rías.

Vai en busca do abstracto,

o amor é un sentimento.

Xa ninguén se namora

nestes tempos defuntos;

flores para os recordos

luctuosamente colócanse.

Pedro Campos, a pesar da súa curta idade, xa tivo tempo de gañar nos anos 2011 e 1012 o certame literario da súa vila, o Ramón Martínez López, e quedou tamén en segunda posición no certame Xela Arias (A Guarda). Polo de agora, publicou o poemario Hipóteses, teoremas, drogas, estados de ánimo e outros remedios naturais para combater a tose" polo IES Praia Barraña, e en La Voz de Galicia o relato "Cando les un destes libros" (http://www.lavozdegalicia.es/barbanza/2011/12/16/0003_201112B16C9993.htm), co que fixo tamén a curta (http://vimeo.com/43137946). Por outra banda, compaxina a súa creación literaria coa musical, sendo guitarrista do grupo do barbanza "The Feeling Band". 

NO RETORNO DO BOI MANSO (Ramón Blanco)

“Teu país de bois na aurora plantados,

levou-o o tempo na usura do ocaso.”

NAURO MACHADO

1

O libro novo, a cama

E todo tan íntimo como a roupa

Dos náufragos

Ou a lunática despedida no mar de Vigo,

E, ai Deus, se verrá cedo!

Tanto asfalto na noite, ensumido, no retorno.

2

E se retorno que sexa nas ondas

E non nas fogueiras,

No manso mar que bañas,

Manso boi,

Boi de palla.

3

Aínda que non o saibades

Invoco cada noite os bois

De Chus Pato,

Cando só nos queda o poder

Mira-la sombra do desexo

Máis alá da porta.

Ramón Blanco (Outes - A Coruña, 1979) é membro do colectivo literario Sacou. Moitos dos seus primeiros textos apareceron na revista A Caramuxa, que era o voceiro deste grupo fundado na vila de Noia a finais dos noventa. A publicación escolar Casa da Gramática segue a editarlle versos. No 2005 xuntou unha escolma poética no libro Orfeu en soños. Vén de publicar un novo poemario: Emily on the road. Escribe mensualmente en Artes & Letras Galicia, suplemento cultural do diario ABC, e mantén o blogue www.aoutrabanda.blogspot.com.